| Navigasyon |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Belki ellerine kan bulaşmaz; belki gözlerini yumar kulaklarını tıkarsın; çığlıklar parçalanır duvarlarında...Kafanı çevirirsin yardım nidalarına yada elvedalara...Hiç birşey değişsin istemezsin; yolunu tutmuş yükünü almışsındır; paylaşmayı bilmezsin...Kimsenin yerine koyamazsın kendini;ne anlamaya ne anlamlandırmaya çalışmazsın birşeyleri...Sevgiden ,aşktan,dostluktan dem vurup,ortak olmazsın sorunlarıma...Her adım atışta çekersin kendini geri; "Konuş!'' derim, susarsın...Ya düşüncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsın düşündüklerini söylemekten...Gerçekten varmısın, ihtiyacım olduğunda ortalıkta görünmezken...Nasıl inanırım sana; haklıya "haklı'' haksıza "haksız'' diyemezken...Sessizlikte boğulurken sesimi,ancak fısıldayarak söyleye biliyorum "sessizlik cinayettir!''
Gidene "gitme'' diyemeyenin gelene "hoş geldin'' i nekadar anlamlıdır bilemiyorum.
Benim gibi konuşmayıp,benim gibi yazmayandan uzak durursam; nereye götürür beni bu tekdüzelik!Arada bir "saçmala!'' desin biri, ölçüp biçeyim,düşüneyim üstünde;onun kadar sert onunkadar umursamaz olmayayım;içim rahat olsun "yanılıyorsun'' derken ve gülümseyeyim.Her duyguma bir cümle bağlaya bilirim istersem;Sessizlik izin verir karşıdakine, seni dilediğince yarumlaması için...Ve bazen ,enfazla bağıranla, hiç sesi çıkmayanı ayıramam birbirinden.Ve merak ederim: "Ne saklıyor benden?'' Ve vicdanımızın tek düşü olur; deliksiz uyumak!Ne bir tanı nede kanıt bırakmaz arkasında ;bazen bizim gibi sessiz,bazen tırnaklarını toprağa geçirerek hayatımızda çıkıp gider insanlar;bazen anlamamamız bazen anlaşamamanın acısını duyarlar...Ve fark etselerde,etmeselerde,kimse güvende değildir artık;oysa, güvende olmak için tercih edilir susumak...Ve vicdanımızın tek düşü olur;deliksiz uyumak !...
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 8 ziyaretçi (13 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
